Ik vis een willekeurig muntje uit mijn portemonnee. Vijf cent. Het koper heeft precies dezelfde roestbruine tint als de boot die de kustwachter op Lampedusa me eergisteren had laten zien.

‘Hiermee komen ze nu vanuit Tunesië,’ had hij uitgelegd. ‘Aan elkaar gelast en gelijmd ijzer. Levensgevaarlijk. Een beetje water erin en hij zakt letterlijk onder je voeten vandaan.’

Ik had aan het loeihete ijzer gevoeld en me geprobeerd voor te stellen hoe het moest zijn om daar dagenlang tegenaan te hurken. Een ervaring waar ik met mijn ongehavende handen naar kon reiken, maar die ik onmogelijk kon aanraken.

In het januari-nummer van Asiel- & Migrantenrecht staan Tineke Strik en ik stil bij het nieuwe EU-asielakkoord dat op 20 december 2023 werd beklonken. We lichten de belangrijkste veranderingen van de verschillende verordeningen uit het Asielpact toe en geven een inkijkje in het totstandkomingsproces.

Met intense focus schraap ik de stofzuiger over het laminaat. De zuigmond schrokt een pluk kattenharen naar binnen, gevolgd door een kletterende paperclip. De gedachten aan cardiologenvingers in papa’s borstkas krijg ik maar niet weggezogen.

“Oath of dishonor” depicts the Law Enforcement Oath of Honor, spelled out by the names of people of color who have fallen victim to police brutality in the United States. 

The idea for this piece came to me while watching a documentary about the trial of the NYPD officers who shot and killed Amadou Diallo back in 1999. The story was brutally familiar. Back then it was Amadou; this week it was Breonna.

In februari 2020 publiceerde Flow Magazine een artikel over mijn schrijfproject ‘Lieve vreemde’. ‘Lieve vreemde’ is een reeks brieven die ik aan bijzondere voorbijgangers schreef. Wat begon als een simpele oefening in opmerkzaamheid, mondde al snel uit in een serie over de fascinerende figuren die je pas ziet als je goed kijkt.

Het is een vreemd gevoel wanneer de Boeing 747-wielen na een vijf jaar durend avontuur in het buitenland het natgeregende asfalt van Schiphols Polderbaan raken. Weer terug op nuchtere, Nederlandse bodem mag ik mij nu rekenen tot een schijnbaar aanzienlijke - maar lastig in exacte cijfers te duiden - categorie van terugkeerders naar het vaderland. Ik ben het minder sexy zusje van de immigrant en de emigrant; ik ben een remigrant.

In onze bijdrage aan Asiel- & Migrantenrecht, bespreken Tineke Strik en ik het gewijzigde nareisbeleid. We bepleiten dat er, ondanks gunstige veranderingen voor nareizende gezinsleden van vluchtelingen, nog altijd haken en ogen bestaan, die mogelijke schending van het Unierecht en het recht op gezinsleven (artikel 8 EVRM) opleveren.

Het vreemdelingenrecht en met name het asielrecht staat steeds meer onder invloed van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (EVRM) èn het recht van de Europese Unie (EU). Voor de rechtbank Utrecht was dit reden om op 10 februari 2011 een symposium te organiseren onder de naam ‘One Asylum Law Judge in Two Europes’. In dit artikel, dat gepubliceerd werd in het NJCM-Bulletin van het Nederlands Tijdschrift voor de Mensenrechten, doen André Verburg en ik verslag van de belangrijkste conclusies die uit dit symposium voortkwamen.